Nienawidzę poniedziałków, ale przyznam szczerze z ręką na sercu że ten był nawet spoko. Nie licząc angielskiego i sprawdzianu na który nic nie umiała i pewnie zaliczę jedynkę to nawet w szkole było git. Był jeden minus odebrali nam polski i wstawili matmę... Maszakra. A ja już miałam nadzieję że jakąś czwóreczkę z kartkóweczki złapię, a tu nici.
Uwielbiam ten stan gdy na widok pewnych osób poprawia mi się nastrój. To dzisiejsze 8 lekcji minęło mi bardzo szybko, co zarazem mnie bardzo cieszy.
A po szkole do domku. A w podróży? Co to się działo! Chyba normalna osoba tego nie zrozumie i nie pojmie. Patrycja, Iza i Paulina. Święta trójca przy której "powaga" to coś obcego. One jak się dobiorą to czuję się jak w kinie na najśmieszniejszej komedii. :) I za to dziewczynki dziękuję. Że potraficie sprawić uśmiech na mej twarzy. :D Liczę na powtórkę, bo się świetnie bawiłam. Co jak co, ale dar do rozbawiania macie we krwi :) I widok Pauliny z "powagą" na twarzy- bezcenne. Tekst "Logokopopeda" czy jak to tam było wymiata. I ta chwila skupienia i zastanowienia się jak to w rzeczywistości się wymawia.... Brak słów. Powrót do przeszłości i wspominanie wpadek nauczycieli typu "Im wyżej tym wyżej", "-Po angielsku mam to napisać? -Nie po kaszubsku" i niesamowitych momentów z gimnazjum - Coś niesamowitego.
Kilkudziesięciu minutowa powrót do domu potrafi zmienić nastawienie człowieka do życia.
Jednym zdaniem: Jestem z was dumna!!! Oby tak dalej :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz