Potrzebowałam tych kilku ostatnich dni. Były super i żałuję, że to wszystko tak szybko się skończyło i trzeba było wrócić do domu. Nienawidzę powrotu do codzienności.
Fajny artykuł właśnie przeczytałam i uświadomił mi jedną rzecz. Pamiętacie czasy przedszkola? Dzieciństwo. Kiedy nic nie trzeba było, a tak wiele było można :) I ten moment kiedy rodzice mówią, że masz iść spać, a ty przecież tak bardzo nie chcesz. Pragniesz poznawać świat, odkrywać tajemnice, szukać skarbów, biegać po ogródku, kopać piłkę... Tak bardzo się wtedy nie chciało iść do łóżka i zamknąć oczy, a teraz? Jest przecież wiele takich dni kiedy już się nie wyrabia i wiele by się dało za to, żeby chociaż na godzinkę się położyć i zasnąć. Czy tylko ja mam to dziwne uczucie?
Chce być dzieckiem. :)
Dobranoc :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz